e-recepta czyli recepta elektroniczna to obecnie podstawowa forma upoważnienia pacjenta do zakupu leków. Możliwości wystawiania recept papierowych zostały znacznie ograniczone. W praktyce papierowe recepty można popełnić w przypadkach: • import docelowy, dotyczy leku niezarejestrowanego w Polsce jednak dopuszczonego do obrotu np w ramach UE • przepisanego osobom o nieustalonej tożsamości • recept transgranicznych (do końca 2020 r.), • pro auctore i pro familiae (decyzja o wyborze postaci recepty – papierowej lub elektronicznej – należeć będzie do osoby wystawiającej), dotyczy recept które lekarz wypisuje dla siebie lub najbliższych krewnych • jeżeli zaistnieje wypadek braku dostępu do platformy P1, systemu e-zdrowie, co może mieć związek m.in. z awarią ww. systemu lub systemu gabinetowego/HIS czy brakiem dostępu do Internetu. Najczęściej w trakcie wizyty domowej. Continue reading “e-recepta” »
Skierowanie do Szpitala Psychiatrycznego – nowy wzór druku
Psychiatria a Prawo
Możliwość komentowania Skierowanie do Szpitala Psychiatrycznego – nowy wzór druku została wyłączona
Od 31.12.2018 obowiązuje nowe rozporządzenie Ministra Zdrowia zmieniające niektóre zapisy dotyczące przyjęcia do Szpitala Psychiatrycznego. Między innymi zmienił się wzór skierowania do Szpitala Psychiatrycznego. WiÄcej informacji
„Żółte papiery”
Psychiatria a Prawo
Możliwość komentowania „Żółte papiery” została wyłączona
Art. 31 KK, niepoczytalność, żółte papiery
„Żółte papiery”
„Żółte papiery” to potocznie sytuacja gdy z powodu stwierdzenia choroby psychicznej podejrzana osoba może uniknąć kary ze względu na tzw. niepoczytalność. Powszechnie uważa się, ze w przypadku j.w. można uniknąć kary więzienia, odpowiedzialności finansowej i innych. Takie rozumowanie pochodzi z interpretacji Kodeksu Karnego, który opisuje wyłączenie odpowiedzialności karnej w Artykule 31 KK:
Art. 31. § 1. Nie popełnia przestępstwa, kto, z powodu choroby psychicznej, upośledzenia umysłowego lub innego zakłócenia czynności psychicznych, nie mógł w czasie czynu rozpoznać jego znaczenia lub pokierować swoim postępowaniem.
§ 2. Jeżeli w czasie popełnienia przestępstwa zdolność rozpoznania znaczenia czynu lub kierowania postępowaniem była w znacznym stopniu ograniczona, sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary.
§ 3. Przepisów § 1 i 2 nie stosuje się, gdy sprawca wprawił się w stan nietrzeźwości lub odurzenia powodujący wyłączenie lub ograniczenie poczytalności, które przewidywał albo mógł przewidzieć.
Niejednokrotnie w mediach nagłaśnianie są sprawy mogące sugerować, że posiadanie rozpoznania choroby psychicznej może nam pomóc w trakcie procesu karnego. Przykład osoba, która w Sopocie taranowała przechodniów samochodem.
Postaram się przybliżyć ideę powstania tych zapisów prawa i konsekwencjach z nich wynikających
Panie doktorze zgubiłam receptę
Leczenie uzależnień
Możliwość komentowania Panie doktorze zgubiłam receptę została wyłączona
lekarz psychiatra, lekomania, prywatny gabinet
Prowadząc prywatny gabinet lekarz jest często narażony na manipulacje pacjentów. Nie ma tygodnia aby nie zgłaszali się pacjenci z konkretnymi roszczeniami. Najczęściej osoby te próbują uzyskać recepty na środki odurzające lub ZLA czyli potocznie mówiąc "zwolnienie lekarskie. Asekurując się i nie chcąc ponosić kosztów wizyty często wręcz wprost pytają czy uzyskają taką "pomoc". Jeżeli mam pewność, że osoba chce jedynie odnieść swoiście rozumiana pomoc w realizacji swoich planów oczywiście nie dochodzi do umówienia wizyty.
Wybieg w postaci "Panie doktorze zgubiłam receptę" jest bardzo częsty. Osoby uzależnione od leków, stale przyjmujące leki nasenne lub uspokajające maja problemy z dostępem do tych farmaceutyków. Dotychczas największą popularnością cieszyły się 
benzodiazepiny, głównie Alprazolam lub Lorazepam. Od dwóch lat obserwuję, że najczęściej zgłaszają się osoby uzależnione od leków nasennych, Z-drug w tym Zolpidemu. Przyjmują one z czasem do kilkuset tabletek na dobę i lekarze, którzy dotychczas przepisywali im te farmaceutyki odmawiają ordynowania takich dawek leków. Oczywiście w sieci zamieszczonych jest masa ogłoszeń lekarzy którzy za pieniądze zrobią wszystko, często proponujących tzw. domowe odtrucie. Jednak opłaty za takie fikcyjne leczenie są wysokie, z reguły 500-1200 PLN za wizytę. Lekoman, który potrzebuje minimum kilkudziesięciu opakowań leku miesięcznie potrafi liczyć. Wizyta u psychiatry w Warszawie to koszt średnio 150 PLN. Niestety musi często zmieniać lekarzy. Osoby, które dotychczas podrabiały recepty, a mam takie pacjentki, obecnie mają postawione zarzuty prokuratorskie, więc zdają sobie sprawę, ze system się uszczelnił.
Co powinna zrobić osoba uzależniona od leków uspakajających, nasennych, przeciwlękowych lub przeciwbólowych?
Przede wszystkim podjąć właściwe leczenie. Wyłudzanie kolejnych recept nic nie rozwiąże, pogłębi problem, odwlecze nieuniknione, może być przyczyną dodatkowych powikłań. Leków nie powinno się odstawiać nagle, może to spowodować zagrożenie dla życia i zdrowia. Lekarzem posiadającym odpowiednie doświadczenie i wiedzę do prowadzenia leczenia lekomanii jest psychiatra.
Gdzie leczyć lekomanię?
benzodiazepiny, głównie Alprazolam lub Lorazepam. Od dwóch lat obserwuję, że najczęściej zgłaszają się osoby uzależnione od leków nasennych, Z-drug w tym Zolpidemu. Przyjmują one z czasem do kilkuset tabletek na dobę i lekarze, którzy dotychczas przepisywali im te farmaceutyki odmawiają ordynowania takich dawek leków. Oczywiście w sieci zamieszczonych jest masa ogłoszeń lekarzy którzy za pieniądze zrobią wszystko, często proponujących tzw. domowe odtrucie. Jednak opłaty za takie fikcyjne leczenie są wysokie, z reguły 500-1200 PLN za wizytę. Lekoman, który potrzebuje minimum kilkudziesięciu opakowań leku miesięcznie potrafi liczyć. Wizyta u psychiatry w Warszawie to koszt średnio 150 PLN. Niestety musi często zmieniać lekarzy. Osoby, które dotychczas podrabiały recepty, a mam takie pacjentki, obecnie mają postawione zarzuty prokuratorskie, więc zdają sobie sprawę, ze system się uszczelnił.
Co powinna zrobić osoba uzależniona od leków uspakajających, nasennych, przeciwlękowych lub przeciwbólowych?
Przede wszystkim podjąć właściwe leczenie. Wyłudzanie kolejnych recept nic nie rozwiąże, pogłębi problem, odwlecze nieuniknione, może być przyczyną dodatkowych powikłań. Leków nie powinno się odstawiać nagle, może to spowodować zagrożenie dla życia i zdrowia. Lekarzem posiadającym odpowiednie doświadczenie i wiedzę do prowadzenia leczenia lekomanii jest psychiatra.
Gdzie leczyć lekomanię?
- Leczenie ambulatoryjne niestety jest rzadko skuteczne, szczególnie w trakcie tzw. detoksykacji, czyli odstawiania leków. Jeżeli jednak stan pacjenta na to pozwala można podjąć taką próbę. Zalecam zgłosić się do Poradni Zdrowia Psychicznego, Poradnie Leczenia Uzależnień często nie zatrudniają psychiatrów w wystarczającym wymiarze godzin.
- Leczenie stacjonarne, czyli z pobytem, potocznie zwane "leczeniem zamkniętym" wiąże się z pobytem w oddziale detoksykacyjnym. Należy liczyć się z tym, że potrwa ok 5-6 tygodni. Nie każda detoksykacja jest skuteczna, należy pamiętać o tym, że spora grupa pacjentów ma dodatkowo inne zaburzenia psychiczne, w tym zaburzenia osobowości, które zaburzają proces leczenia.
Selincro – nowy lek na alkoholizm (Nalmefen)
Leczenie uzależnień
Możliwość komentowania Selincro – nowy lek na alkoholizm (Nalmefen) została wyłączona
leczenie alkoholizmu, Nalmefen, psychofarmakologia, Selincro
Komisja Europejska 25 lutego 2013 roku wydała pozwolenie na dopuszczenie do obrotu na terenie całej Unii Europejskiej preparatu nalmefenu o nazwie handlowej Selincro. Lek uzyskał rejestrację do stosowania u pacjentów uzależnionych od alkoholu w celu redukcji ilości spożywanego alkoholu etylowego.
Mechanizm działania nalmefenu (Selincro):
Działanie nalmefenu oparte jest na blokowaniu receptorów opiatowych w Centralnym Systemie Nerwowym. W toku badań klinicznych dobrze udowodniono związek między aktywnością receptorów opiatowych i układem nagrody, który w dużej mierze odpowiada również za zależności w tym alkoholową. Alkoholik w trakcie picia doznaje przyjemnych, euforycznych doznań, jednocześnie pozostała część układu opiatowego aktywowana z opóźnieniem wywołuje u niego nieprzyjemne uczucia, drażliwość, dysforie, co pcha go do kontynuowania spożywania alkoholu. Nalmefen ma blokować te układy, zapobiega pozytywnym wzmocnieniom u osoby uzależnionej i jednocześnie likwiduje przykre doznania, zapobiegając anhedonii.
Brak jest jednoznacznych danych o korzystnym wpływie leku na wydłużanie okresów całkowitej abstynencji. Dotychczas stosowany w leczeniu alkoholizmu Naltrexon wykazywał takie działanie.
Klinicznie działanie Nalmefenu ma objawiać się znaczną redukcją dawek spożywanego alkoholu przez osobę uzależnioną i co się z tym wiąże redukcją ilości „dni ciężkiego picia” (tzw. heavy drinking days, HDD), ograniczając szkody wynikłe z uzależnienia.
Filozofia stosowania leku Selincro:
Dotychczasowy model leczenia alkoholizmu skonstruowany jest w sposób bardzo konfrontacyjny. Jedynym założeniem terapii jest uzyskanie i utrzymanie całkowitej abstynencji. Niestety jego skuteczność jest niska. Wiele osób nie akceptuje go. Łamiąc abstynencję skazuje się często na przerwanie leczenia. Większość ośrodków terapeutycznych zrywa kontrakty terapeutyczne z osobami u których występują problemy z utrzymanie całkowitej abstynencji. Dlatego od lat rozwija się i zyskuje popularność model leczenia oparty na redukcji szkód wynikłych z uzależnienia ( tzw. harm reduction ). Nalmefen wpisuje się w ten model. Zakłada stopniową zmianę krytycyzmu pacjenta, początkowo w ramach terapii motywującej zwraca uwagę na problem, jednocześnie dochodzi do znacznego zmniejszenia ilości spożywanego alkoholu. Następnie w procesie przechodzi się do właściwej psychoterapii uzależnienia, by w końcu walczyć o utrzymanie efektów terapii. Model ten nie odrzuca walki o pełna abstynencję, dąży do niej, zakładając jednak, że jest to ostateczny etap leczenia.
Kryteria włączenia do terapii nalmefenem:
Lek ten zalecany jest do stosowania u uzależnionych od alkoholu pacjentów regularnie spożywających ponad 60 g (mężczyźni) i 40 g (kobiety) czystego alkoholu na dobę. Nie można stosować preparatu u osób u których występują nasilone objawy abstynencyjne i które wymagają detoksykacji(odtrucie alkoholowe). Nie można podawać leku osobom uzależnionym od opiatów lub które w ostatnim okresie przyjmowały opiaty. Lek jest ordynowany przez lekarza, wydawany na receptę. Przed przyjęciem zaleca się:
- lekarz prowadzący, posiadający doświadczenie w zakresie leczenia choroby alkoholowej, musi dokonać oceny stanu zdrowia pacjenta. Przeprowadzić osobiste badanie stanu ogólnego i psychicznego, stwierdzić występowanie uzależnienia do alkoholu. Dokonać oceny wydolności podstawowych układów i narządów, w tym wątroby, nerek. Zlecić wykonanie badań dodatkowych i zapoznać się z ich wynikami.
- pacjent w okresie dwóch tygodni przed przyjęciem leku powinien prowadzić rejestr dziennych dawek spożywanego alkoholu, ( samoocena dokonywana przez zainteresowanego pacjenta)
- przed przyjęciem pierwszych dawek koniecznie trzeba wykluczyć występowanie w organizmie pacjenta opioidów, ( są one składnikiem niektórych leków na kaszel, grypę, narkotycznych leków przeciwbólowych)
- lek stosuje się u pacjentów którzy podjęli kontakt terapeutyczny
Klasyfikacja zaburzeń psychicznych i zachowania
Diagnostyka
Możliwość komentowania Klasyfikacja zaburzeń psychicznych i zachowania została wyłączona
ICD10, klasyfikacja zaburzeń psychicznych
Pisząc o klasyfikacji zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania, nie sposób nie odwołać się do krótkiej historii psychiatrii. Należy przynajmniej przywołać twórców pierwszych podziałów i nazewnictwa, często wykorzystywanych do dziś. Podwaliny spotykamy już ok. V wieku przed naszą erą. Pierwsi badacze upatrywali przyczyny zaburzeń w działaniu sił nadprzyrodzonych. Ale już w starożytnej Grecji istnieli lekarze, którzy reprezentowali nurt biologiczny, oparty na obserwacjach klinicznych pacjentów i próbowali znaleźć skuteczne lekarstwa. Niestety czasy Cesarstwa Rzymskiego i Średniowiecza to upadek medycyny w dzisiejszym znaczeniu. Chorych psychicznie traktowano jako nawiedzonych przez demony, palono na stosie, polewano wodą, zamykano w lochach. Wyjątek stanowiło środowisko lekarzy Świata arabskiego, głoszące teorie o neurofizjologicznych podstawach zaburzeń psychicznych. Pewien przełom nastąpił w XVIII wieku, wtedy to Jerzy III, król Anglii zachorował psychicznie, następnie jego stan się poprawił. Uznano wtedy, ze zaburzenia psychiczne mogą być przejściowe i można je skutecznie leczyć. Jednak współczesna psychiatria rozwinęła się dopiero w XX wieku. Odkryto pierwsze neuroprzekaźniki, wprowadzano współczesne klasyfikacje, zsyntetyzowano pierwsze neuroleptyki(lata 50-te), wprowadzono neuroobrazowanie(lata 80-te).
Oto najważniejsze postacie, które przyczyniły się do powstania dzisiejszego podziału zaburzeń psychicznych:
[column size="1-2" ]
Hippokrates z Kos - zwany "ojcem medycyny" próbował racjonalizować swoje obserwacje pacjentów, stworzył teorię humoralną, opisał cztery typy temperamentów zależnych od przewagi jednego z płynów ustrojowych: sangwiniczny(przewaga krwi, choleryczny(żółci), flegmatyczny(śluzu), melancholiczny(czarnej żółci).
Awicenna - perski lekarz żyjący w XI wieku, próbował wiązać psychopatologię z zaburzeniami fizjologicznymi. To jego autorstwa jest koncepcja powiązania uczuć wewnętrznych z pulsem. Jest autorem nowożytnej neuropsychiatrii, jako pierwszy opisał wiele zaburzeń psychicznych: paraliż, melancholię, halucynacje, zaburzenia snu, epilepsję.
Emil Kraepelin - rozbudował psychiatrię do rangi nauki interdyscyplinarnej, wprowadzi do niej wątki psychologiczne(psychologia długo była podkategorią filozofii), na podstawie anatomopatologii czynników przyczynowych stworzył nową klasyfikację zaburzeń psychicznych. Od tego czasu uważamy, że ich przyczyną są czynniki biologiczno-fizjologiczne.
[column size="1-2" last="1"]
[frame align="left"] 
[/frame]
[/column]
Obecnie zaburzenia psychiczne podzielono i opisano w dwóch obowiązujących klasyfikacjach.
DSM-IV (Diagnostic and Statistic Manual of Mental Disorders) stworzonej przez Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne - APA.
ICD-10 Międzynarodowa Statystyczna Klasyfikacja Chorób i Problemów Zdrowotnych International Statistic Classification of Diseases and Related Problems) opracowanej przez WHO (Światową organizację Zdrowia)
Istnieją różnice pomiędzy nimi. Amerykanie zwracają większą uwagę na objawy osiowe i starają się aby z ich podziału wynikały wskazówki praktyczne co do diagnozy różnicowej, kryteriów diagnostycznych i wskazują metody leczenia z wyboru. Podejście WHO jest bardziej akademickie, pozostawia większą dowolność specjalistom psychiatrom, klasyfikacja jest bardziej rozbudowana. Wydaje się, ze za główne przyczyny podziału uznano etiologię zaburzeń a nie ich obraz. Np. rozpoznając depresję wg ICD-10 powinniśmy zwrócić uwagę na jej przyczynę: tło organiczne, afektywne schorzenia endogenne, towarzyszące jednostki chorobowe somatyczne lub psychiczne. Dopiero w następnym kroku oceniamy jej głębokość i ustalamy metody leczenia. Specjaliści za oceanu, uznając że większość zaburzeń depresyjnych leczy się w podobny sposób, skupiają się na przebiegu klinicznym, skala objawów jest tu kryterium pierwszorzędowym. Oba podziały mają swoje wady i zalety, więc warto poznać różnice i porównać. Należy tu wspomnieć, że obie klasyfikacje nie wyczerpują dzisiejszych problemów psychiatrów, wyodrębniono już wiele schorzeń, których w nich brak. Trwają prace nad nowymi wersjami, DSM-V ukaże się prawdopodobnie w maju 2013 roku a ICD-11 planuje premierę na 2014-15 rok.
W Polsce od 1996 roku obowiązuje ICD-10, zamieszczamy rozdział F czyli opisujący zaburzenia psychiczne i zachowania.
WiÄcej informacji
[/frame]
[/column]
Obecnie zaburzenia psychiczne podzielono i opisano w dwóch obowiązujących klasyfikacjach.
DSM-IV (Diagnostic and Statistic Manual of Mental Disorders) stworzonej przez Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne - APA.
ICD-10 Międzynarodowa Statystyczna Klasyfikacja Chorób i Problemów Zdrowotnych International Statistic Classification of Diseases and Related Problems) opracowanej przez WHO (Światową organizację Zdrowia)
Istnieją różnice pomiędzy nimi. Amerykanie zwracają większą uwagę na objawy osiowe i starają się aby z ich podziału wynikały wskazówki praktyczne co do diagnozy różnicowej, kryteriów diagnostycznych i wskazują metody leczenia z wyboru. Podejście WHO jest bardziej akademickie, pozostawia większą dowolność specjalistom psychiatrom, klasyfikacja jest bardziej rozbudowana. Wydaje się, ze za główne przyczyny podziału uznano etiologię zaburzeń a nie ich obraz. Np. rozpoznając depresję wg ICD-10 powinniśmy zwrócić uwagę na jej przyczynę: tło organiczne, afektywne schorzenia endogenne, towarzyszące jednostki chorobowe somatyczne lub psychiczne. Dopiero w następnym kroku oceniamy jej głębokość i ustalamy metody leczenia. Specjaliści za oceanu, uznając że większość zaburzeń depresyjnych leczy się w podobny sposób, skupiają się na przebiegu klinicznym, skala objawów jest tu kryterium pierwszorzędowym. Oba podziały mają swoje wady i zalety, więc warto poznać różnice i porównać. Należy tu wspomnieć, że obie klasyfikacje nie wyczerpują dzisiejszych problemów psychiatrów, wyodrębniono już wiele schorzeń, których w nich brak. Trwają prace nad nowymi wersjami, DSM-V ukaże się prawdopodobnie w maju 2013 roku a ICD-11 planuje premierę na 2014-15 rok.
W Polsce od 1996 roku obowiązuje ICD-10, zamieszczamy rozdział F czyli opisujący zaburzenia psychiczne i zachowania.
WiÄcej informacji
Witam
redakcja
Możliwość komentowania Witam została wyłączona
lekarz psychiatra, prywatny gabinet, Warszawa
Lekarz psychiatra Tomasz Woźniak
- oferuje usługi w ramach praktyki prywatnej w Warszawie (Praga Południe), Otwocku, Pomiechówku, Nowym Dworze Mazowieckim, w formie leczenia ambulatoryjnego, realizuję również wizyty domowe
- Gabinet istnieje od 1999 roku, pełen zakres usług znajdziecie Państwo w zakładce oferta.
- Opis dotychczasowej działalności zawodowej w zakładce o mnie.
- Na stronie znajdą Państwo również cennik usług oraz podstawowe informacje, porady na temat zaburzeń psychicznych i możliwości ich leczenia.
- Atutem prywatnej praktyki psychiatrycznej jest to, że posiadam pod Warszawą własny szpital z bogatą bazą diagnostyczną i możliwością leczenia w trybie stacjonarnym.
- leczenie alkoholizmu, lekomanii, pozostałych uzależnień
- leczenie depresji
- leczenie pacjentów z podwójną diagnozą
- diagnostyka w/w oraz zespołów amnestycznych
- terapia zaburzeń psychotycznych: schizofrenii i innych
- Wizyty ambulatoryjne w gabinecie : Warszawa, Praga Południe, ul. Groszowicka 3 lokal 2, konsultacje odbywają się przeważnie od poniedziałku do piątku w godzinach 9.00 – 18.00.W szczególnych przypadkach możliwe jest umówienie wizyty w dni świąteczne lub poza typowymi godzinami.
- Wizyty domowe realizowane są jedynie w wyjątkowych okolicznościach podyktowanych stanem zdrowia pacjenta. Wizyty odbywają się na terenie Warszawy i okolic. Termin wizyt ustalany jest telefonicznie
- Wraz z przyjacielem internistą Waldemarem Rudnickim kierujemy Prywatną Kliniką Medox. Klinika leczenia uzależnień, depresji, zaburzeń snu. Diagnoza psychiatryczna. W naszym szpitalu diagnozujemy choroby i zaburzenia psychiczne. W ramach hospitalizacji wykonujemy wszelkie badania laboratoryjne, obrazowe( Tomografia Komputerowa, Rezonans Magnetyczny i inne), Pacjenci są badani przez doświadczonych klinicystów, psychiatrów, neurologa, internistę. Wykonujemy badania psychologiczne. Pan dr Waldemar Rudnicki przeprowadza również: badania kierowców Warszawa.